… για να πω το ίδιο ακριβώς πράγμα.
1.
2.
28
Μαρ.
09
5 Σχόλια to “Δύο Εντελώς Διαφορετικοί Τρόποι…”
Σχολιάστε
Πόσοι στέκονται στις «στάσεις» τώρα. Και δεν περιμένουν το λεωφορείο:
<!--
var EXlogin='ktkouk' // Login
var EXvsrv='s10' // VServer
EXs=screen;EXw=EXs.width;navigator.appName!="Netscape"?
EXb=EXs.colorDepth:EXb=EXs.pixelDepth;EXsrc="src";
navigator.javaEnabled()==1?EXjv="y":EXjv="n";
EXd=document;EXw?"":EXw="na";EXb?"":EXb="na";
EXd.write("
staseis.wordpress.com 
Άβυσσος η ψυχή του καλλιτέχνη!
Ποιό είναι αυτό το ίδιο πράγμα;
Κάνω διάφορες υποθέσεις – σοβαρές και ασόβαρες – ώρα τώρα αλλά δεν καταλήγω κάπου.
Help!
I need somebody
Help!…
Κοίτα να δεις. Ως πολιτικός επιστήμων με αριστερές πεποιθήσεις
δε θα μπω στη διαδικασία σύγκρουσης μεταξύ διαφορετικών
ομάδων της ίδιας όμως τάξης. Δεν θα ξεκινήσω τουλάχιστον
τον εμφύλιο.
Θέλω να πω πως αν ο καλλιτέχνης (για μένα μιλάω) άρχιζε να
εξηγεί τις εμπνεύσεις του τότε θα οδηγούσε τους κριτικούς και
θεωρητικούς της Τέχνης στην ανεργία, στην παρανομία και στην
αγκαλιά των ταξικών αντιπάλων: εκείνων που μπορούν να
αγοράζουν τα έργα. Όχι. Οι κριτικοί, θεωρητικοί κτλ. μπορούν
και μόνοι τους να το κάνουν αυτό: να πάνε με τους αντιπάλους. Χωρίς πίεση.
Πρώτον: Μου κάνει εντύπωση που δεν αντιλαμβάνεσαι το κοινό μήνυμα
των 2 έργων.
Δεύτερον: Με στεναχωρεί που δεν το αντιλαμβάνεσαι διότι έτσι θα μπορούσες
να το εξηγήσεις και σε μένα.
Aγαπητέ είναι κρίμα απο τη μια αλλά και καλό απο την άλλη που ΔΕΝ ζούμε στην ίδια πόλη.
Κρίμα διότι θα είχαμε μια φοβερή σχέση όπως πχ. ο Βαν Γκογκ με τον Γκογκέν και θα κάναμε διάφορες ωραίες φάσεις.
Είναι και καλό όμως διότι δεν υπάρχει πόλη που να αντέχει το καλλιτεχνικό βάρος και των δύο μας.
Το έχω αντιληφθεί από καιρό αλλά διαβάζοντας και το παρόν σχόλιο σου επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά:
Είμαστε απο τους ζωγράφους εκείνους που – σπάνιο πράγμα – έχουμε και ταλέντο στο γραπτό λόγο.
(ή μήπως είμαστε λογοτέχνες που κατά λάθος ζωγραφίζουν;)
Σε φιλώ και σε ασπάζομαι.
Υ.Γ. Πάω τώρα και στις άλλες σου αναρτήσεις γιατί δεν σε προλαβαίνω. Πήρες φόρα.
Πάντως εγώ, καλύτερα να ήμουν ο Γκογκέν. Δε μου περισσεύουν αφτιά.
Χώρια που με ενδιαφέρουν και οι Ταϊτινές (από καλλιτεχνικής άποψης βεβαίως).
Δεν ξέρω αν θα κάναμε ωραίες φάσεις πάντως θα είχαμε την εξής πρωτοτυπία: Ο τρελός του χωριού θα ήταν δύο.
Μάλλον είμαστε διανοούμενοι που ασχολούνται με διάφορες εκφάνσεις του αισθητικού γεγονότος…
Ναι αυτό το αισθητικό γεγονότο …που προσπαθούμε να το κάνουμε να ασχοληθεί και μαζί μας λίγο .
Εντάξει, πήρες εσύ τα καλά φύλα, – λες κι εμένα μου περισσεύουν αυτιά – τι να πω τώρα;
Πάσο.