Στην αίθουσα ΕΚΦΡΑΣΗ – ΓΙΑΝΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ εξέθετε (μέχρι πριν από λίγες μέρες τουλάχιστον) ο Χρήστος Θεοφίλης. Γενικός τίτλος της έκθεσης «Το πορτρέτο του Dorian Gray».
Αντιγράφω από το σημειωματάριό μου: Αφαίρεση να την πει κανείς; Εξπρεσιονισμό; Τι σημασία έχει; έργα δυνατά και πρωτότυπα. Μαγνητίστηκα από τα περισσότερα. Τα έβλεπα και τα ξανάβλεπα, από κοντά, από μακριά, υπό γωνία. Πορτρέτα ως επί το πλείστον, μονά, διπλά, τριπλά. Χωρίς χαρακτηριστικά. Γεμάτα περιγράμματα φιγούρων. (Να ήταν οι τρεις πρωταγωνιστές του βιβλίου του Όσκαρ Γουάιλντ; Που στην ουσία και τα τρία είναι ο ίδιος ο συγγραφέας; μπορεί). Μήπως ήταν σκιές φιγούρων; χαμηλός ο φωτισμός; κόντρα φως; πότε το ένα και πότε το άλλο; όλα μαζί; Μπορεί. (Καλά, μπορεί και όχι)
Ο ζωγράφος, που ήταν παρών, πληθωρικός κι ευγενής. Τα έργα του πληθωρικά κι ατίθασα.
Γνώρισα την κυρία Γραμματοπούλου. Ωραία κυρία και ευγενέστατη.
Από μια ευτυχή σύμπτωση ήταν εκεί κι ο σπουδαίος νεοέλληνας ζωγράφος Γιάννης Μιγάδης. Στα 81 του πια, κυρτός κάπως αλλά με ένα βλέμμα ζωηρό που το ζήλεψα, τον τρόπο, δηλαδή, που έδειχνε να διεισδύει στα έργα και στον χώρο. Αγόρασε μάλιστα και μια από τις 3-4 ακουαρέλες του ζωγράφου που μάλλον ήταν εκτός του θέματος της έκθεσης.
staseis.wordpress.com 
Πληθωρικα κι Ατιθασα.Πολυ μου αρεσε αυτο.:)
Eτσι πρεπει να ζωγραφιζουμε την στιγμη μας.
Tην πιο Αερινη Καληνυχτα και την αγαπη μου.:))
Αν πιάνουν οι ευχές και των δυο μας θα πρέπει να ζω τις πιο Αέρινες Νύχτες κι εσύ να ζείς τις πιο Χρωματιστές Ημέρες. Μακάρι, αλλά πρέπει να συντονιστούμε 😉
Να σαι πάντα χαρούμενη/ο καλό μου Αερικό.
E Y X Α Ρ Ι Σ ΤΩ ΑΛΛΑ ….ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΟΥ / ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΩΣ ΕΡΓΟ ΕΡΕΥΝΑ ΕΝΟΙΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΓΩ ΣΤΟ ART-ACT /ΣΦΑΕΛΟΥ 3 ΑΘΗΝΑ 11522
Κατ’ αρχήν ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να αφήσετε σχόλιο στη σελίδα μου.
Όσο για το αν η ζωγραφική σας είναι αυτιστική πράξη, δεν μου πέφτει λόγος, -βέβαια- αφού το λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, απλά επιτρέψτε μου να πω μια άποψη (που ασφαλώς είναι υποκειμενική και ως εκ τούτου μπορεί και λάθος).
Σε μια συνέντευξη του Μποτέρο είχα διαβάσει την εξής διατύπωση: «Όταν ένα έργο είναι τίμια και αυστηρά τοπικό, τότε είναι και παγκόσμιο». Παραλλάσσοντας την φράση νομίζω πως «ό,τι είναι τίμια προσωπικό είναι και πανανθρώπινο». Συνεπώς καθόλου δεν με εμποδίζει ο λόγος που εσείς ζωγραφίζετε στο να λειτουργεί και επάνω μου (και μέσα μου) αποφέροντάς μου ευχαρίστηση (αισθητικής τάξεως). Δηλαδή οι πίνακές σας να λειτουργούν ως καθρέπτες διπλής όψης που ενώ εσείς «««αποτυπώσατε»»» κάτι που σας αφορά, εγώ να βλέπω κάτι που αφορά εμένα. Με συνέπεια να αποκαθίσταται η επικοινωνία μεταξύ δημιουργού και θεατή χάρη στα κοινά (;) σημεία αναφοράς τους.
Σας ευχαριστώ και πάλι για το πέρασμα και σίγουρα θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Κώστας Κουκουζέλης.